WESTFRIESLAND – Met een croissantje in de mond en een yoghurtje in de hand moesten we Langzaam wakker worden. We mochten een uur eerder starten dan normaal aangezien het een lastige en lange etappe zou worden. Daarnaast waren we ook nog eens een van de gelukkige die 30 minuten eerder mochten starten vanwege de pré-challenges, opdrachten die we eerder thuis uit hadden moeten uitvoeren om tijd te winnen. Nu net nadat we er een lange avond van hadden gemaakt… Oepsie
Toch ging het opstaan tegen onze verwachtingen in nog verrassend goed.
Door de voorsprong van 30minuten waren we de drukte met alle andere teams voor, daardoor konden we snel naar een plek waar nog niemand was en werden mega snel opgepikt. Een paar kilometer verderop moesten we er weer uit en konden we vrijwel gelijk instappen bij 2 jonge meiden die ons verderop bij een rotonde voor de oprit van een tolweg richting Barcelona afzetten.
Tekst loopt door onder de foto
Daar kregen we onze eerste “vrachtwagen lift!!” . Check op de bucketlist! Een Australiër die ons naast de zitplaatsen op zijn bedje ook zijn, croissantje en peuken ( die blijkbaar in het vaste assortiment van een Frans man hoort) aanbood. Echt een lieverd! ( Wees gerust peuken niet aangenomen :p )
De lieverd moest helaas de andere kant op en dus werden we weer gedropt op een tankstation. Wat een gelukkie want ook hier kregen we al snel een lift van zo’n 2 uurtjes.
Toen begon toch de vermoeidheid toe te slaan en wiesje wist zich sterk te houden op de passagiers stoel maar Lorenza had het na 10 minuten helaas wel al opgegeven en lag lekker te slapen, wel met zonnebril op zodat niemand het door had.
Helaas was dit tankstation toch een iets minder mooi plekkie dan we dachten. We kwamen er namelijk al snel achter dat ook acht andere teams hier rond liepen die aangaven er al een uurtje al was het niet langer te staan. Shit! We gingen zo lekker.
Helaas, ook voor ons geen geluk op dit plekkie. We hebben hier uiteindelijk dan ook twee en een half uur staan zwaaien naar dik volgestouwde vakantie auto’s. Gelukkig scheen de zon ! Dus konden we een beetje bruin worden.
Na de twee en half uur wisten we toch nog een lift te fixen waarbij zelfs nog een ander team en cactus “Fredy” in paste . Cactus Fredy is de straf die je krijgt als je je niet aan de regels houdt. Je moet hem dan de hele dag mee sjouwen naast natuurlijk al je andere bagage.
De man die ons had opgepikt bleek in Lloret de Mar te wonen. Vette lucky want dat betekende dat hij ons weer een heel stuk opweg kon helpen. Ook vertelde hij in Lloret de Mar een wietbar te hebben, daarom ook zo’n mooie dure auto.
Aangekomen bij het aanmeldpunt van binnenkomst moesten we nog maar 2 kilometeretjes lopen tot aan de camping. Het was een mooie wandeling door de Spaanse landerijen. Toen we op de camping aan kwamen hebben we onze tent op gezet, pasta gegeten (met heel veel kaas, Lekker! ) en een big party als afsluiting.
Was weer een top dagje!
Xx Wiesje en Lorenza.
[signoff]
Reageer