NIBBIXWOUD – G-handbalteam -De Achterhoek was op 8, 9 en 10 juni 2018 de trotse gastheer van een bijzondere sportieve happening: Special Olympics Nationale Spelen Achterhoek 2018. Op de Special Olympics Nationale Spelen 2018 waren sporters met een verstandelijke beperking welkom, ongeacht niveau of eerdere prestaties. Ruim 2.000 deelnemers deden mee aan 21 verschillende takken van sport. Net als bij de Olympische Spelen is er een openingsceremonie.
Verslag: Westfriesland SEW
Ook het g-handbalteam van WestfrieslandSEW behoorde tot de 2000 sporters. Na weken van trainen was het team er helemaal klaar voor. Met Ashley, Edward, Erik, Hanna, Leontien, Linda, Marco, Nienke, Romy en Stephanie als spelers en natuurlijk Andre, Ingrid, Lia en Maartje als coaches ging het team per bus, Tribute to the Cats van Tromp, op 8 juni naar de Achterhoek. Daar overnachtte het team in twee 8 persoons huisjes op Marveld recreatie. De huisjes stonden naast elkaar en waren heel groot. Wat een luxe dus dit jaar.
’s Avonds met heel veel bussen (volgens mij twee shifts van 42) naar de openingsceremonie. We kregen in de bus ons avondeten, een kartonnen bos met broodjes, wrap, snoepappel en drinken. Daarnaast nog een warm worstbroodje. Gelukkig doodde dit de tijd wat, want we moesten wel heel lang wachten, voordat de bussen op weg gingen. Maar toen we op weg gingen verliep het allemaal heel vlot. Alle wegen waren afgezet door verkeersregelaars en politie. We mochten door rode verkeerslichten rijden. We waren met z’n allen echte VIPS.
De parade van alle sporters door stadion De Vijverberg in Doetinchem ging per provincie. Noord Holland was de grootste ploeg, daar mocht ons team bij horen. De presentatie lag in handen van Erben Wennemars en Erik Hulzenbosch, dat deze mannen praten kunnen dat wisten swe wel. Dus dit ging allemaal vrij vlot. Na enkele toespraken waren er de officiële handelingen, die ook bij een echte olympische spelen horen, nl. het hijsen van de vlag, de eed en natuurlijk het ontsteken van het olympisch vuur. Daarna optredens van diverse artiesten. De sporters gingen helemaal los op het moment dat Gerard Joling het podium betrad. Daarna met de bussen weer naar Marveld om ons huisje en bed op te zoeken.
Op zaterdag vond de divisioning plaats, voor het handbaltoernooi betekent dat 6 wedstrijden spelen. Het g-team van WestfrieslandSEW ging goed uit de startblokken tegen titelkandidaat Koedijk. Met goed handbalspel werd met slechts 0 – 1 verloren. Ook de andere wedstrijden werd er goed gehandbald, mooi samenspel, goed verdedigen, goed keeperswerk. Maar het lukte maar niet om te winnen. Schagen 1 – SEW 4 – 2, Only Friends – SEW 2 – 2, SEW – Koedijk 0 – 4, SEW – Schagen 1 2 – 6 en tenslotte SEW Only Friends 2 – 5. Het resulteerde in de 4e plaats in de eindstand. Maar evengoed was het toch feest op Marveld. Na het avondeten in de zeer warme tennishal, en een bezoek aan de Healthy Atlethes, brak de avond aan met op allerlei plaatsen op het plein van Marveld feest: DJ’s, drumbands, bingo en nog veel meer was er op deze zaterdagavond te beleven.
Healthy Athletes test, in een ontspannen sfeer, tijdens de special Olympics of de g- sporter goed ziet, loopt, beweegt en hoort. Daarnaast controleert Healthy Athletes het gebit, de algemene conditie en krijgt de sporter een persoonlijk advies. Ook verzorgt Healthy Athletes tandenpoetsles, een gebitsbeschermer of een nieuwe (sport)bril als dat nodig blijkt. En dat allemaal gratis!
Zondag was de dag, dat gespeeld werd om de medailles. Door de divisioning kwamen we in een poule terecht met Wijherodes en HCLB. Tegen beide verenigingen moest een uit en thuiswedstrijd gespeeld worden.
De eerste wedstrijd werd weer goed gespeeld, maar waar Wijherodes met scherp in de hoeken schoot en keeper Erik kansloos liet, schoten wij 20 x recht op de keeper, over of naast. Na een 2 – 0 stand lukte het Romy eindelijk om tegen te scoren, met een mooie hoge bal in de hoek. Maar er kwam direct antwoord. Deze wedstrijd werd verloren met 3 – 1. Een tegenvaller, maar we bleven erin geloven. De volgende wedstrijd tegen HCLB stond het team meer op scherp, met weer goed samenspel, waarin alle spelers werden betrokken, kon Marco met twee mooie afstandsschoten scoren. Daarna scoorde Romy de 3 – 0, toen toch nog een antwoord van HCLB.
De wedstrijd eindigde in een 3 – 1 overwinning. Daarna weer tegen Wijherodes. De verdediging stond heel goed, er werd slim verdedigd, vooral de goede schutters werden uitgeschakeld. Zeker Erik en Nienke, speelde hier een belangrijke rol in. Met de tip om niet uit stand te schieten, maar in beweging naar het doel te zijn, kwam de doelpuntenmachine op gang. Na een mooie paas van eerst Stephanie en daarna Nienke kon Marco weer scoren. 2 – 0. Hanna was goed aan het storen, dat was lastig voor Wijherodes, vooral omdat Nienke en Erik ook steeds de spelbepalende spelers uitschakelde. Na een mooie pas van Leontien kon Marco zelfs 3 – 0 maken.
Dat het kijken naar dames 1 ook helpt, bewees Nienke, want toen door Wijherodes een snelle aanval opgezet werd, maakte Nienke een professionele overtreding (dit Hoorde ik Gerard roepen), zo kon de rest van SEW op tijd terug zijn in de verdediging. Met een mooi schot op doel probeerde Ashley nogmaals te scoren, maar de keeper stopte de bal. Stephanie bleef attent, bleef KEURIG buiten de cirkel staan en lobte de bal in de allerlaatste seconde over de uitlopende keeper heen. Een heel belangrijk doelpunt zo zou laten blijken. Zo kwamen we met een 4 – 0 overwinning van het veld. Dus een SPANNENDE laatste wedstrijd.
Een 1 – 0 overwinning was voldoende, maar dat wisten alleen de coaches Maar, het team was moe, doodmoe. Dat betekende dat alle spelers heel belangrijk waren, dus Linda, Leontien, Hanna zette hun schouders er nog eens onder om de laatste wedstrijd tot een goed einde te brengen. Spelen met 10 spelers is voor zo’n intensief toernooi als dit, veel te weinig. Er was veel publiek: ouders, broers, zussen, ooms, tantes, maar ook Gerard en Hans, speciaal even over uit Nibbixwoud. Ook voor ons onbekenden, die ons team in de armen sloot. Hun support was heel belangrijk. De wedstrijd begon, maar de vermoeidheid sloeg echt toe. Gevolg, we stonden al snel met 1 – 0 achter. Belangrijk om rustig te blijven.
We waren als compleet team sterker, maar moesten nu nog wel doelpunten maken. Maar haastige spoed is zelden goed, dus blijven rondspelen en gaten zoeken. Edward stoorde als een “zoemende bij” om de bal te veroveren, het publiek was af en toe bang dat hij op zou stijgen. Er werden snelle aanvallen gespeeld, dat bracht Nienke vrij voor doel, maar het lukte haar niet de bal binnen de palen te krijgen. De tijd liep alsmaar door. Nog maar 7 minuten en nog steeds 1 – 0 achter. Toen eindelijk, wist Marco twee mooie aanvallen met een doelpunt af te ronden. 2 -1 voor. Nog vier minuten, maar dan ineens lijkt het alsof de klok niet vooruit wil. Het publiek, onze fans in grote getale opgekomen, schreeuwden hun longen uit hun lijf. De coaches kwamen er bijna niet bovenuit. Romy stond op doel de ballen eruit te rossen, maar het bleef spannend. Maar uiteindelijk het verlossende eindsignaal. Er vloeiden vele tranen, vooral bij de spelers, tranen van blijheid, maar vooral van vermoeidheid. Was 2 – 1 genoeg? Nog steeds, vooral bij de spelers veel twijfel!
Naar de prijsuitreiking. Gelukkig werd onze poule als eerste gehuldigd. Er stonden 3 bordjes: 1, 2 en 3. Ons team mocht bij 1 gaan staan, maar nog kon Erik het maar niet geloven. Bleef zeggen: We staan verkeerd, maar Nienke wist het zeker: ”Die mevrouw zei dat we hier moesten gaan staan!”. Maar toen ze uiteindelijk de GOUDEN medailles omgehangen kregen, volgde de echte vreugde.
Het was wederom een fantastisch weekend, niet alleen vanwege de veroverde gouden medaille, maar ook vanwege de prachtige organisatie, het mooie weer, mooie accommodatie, vele vrijwilligers en vooral ons geweldige team.
Reageer