MEDEMBLIK – Verslaggeefster Ivana Gonçalves da Costa heeft als geen ander de coronacrisis van zeer dichtbij meegemaakt, haar ouders hebben als eigenaar van het Portugees Restaurant Costas in Medemblik in Maart 2020 de deuren moeten sluiten en op een periode in de zomer 2020 na, zijn deze deuren nog steeds gesloten voor mensen die willen eten in het restaurant. Voor Medemblik Actueel heeft Ivana Gonçalves da Costa haar ouders geïnterviewd over deze periode.
Dit interview kunt u hieronder lezen:
Wat ging er door je heen toen je voor het eerst hoorde dat de restaurants dicht moesten in maart 2020?
“Ik kon het niet geloven. We waren op vakantie toen we dit hoorden en konden daar de NOS app niet downloaden. We hebben toen een uur later de persconferentie gekeken via YouTube. Het restaurant was toen al gesloten, want dat moest al binnen een halfuur gebeuren. Dat vond ik echt belachelijk, want ze hadden het net zo goed pas rond middernacht kunnen doen. Wij hadden ook de eerste gasten al zitten. Zij hebben toen nog eten gekregen en hebben afgerekend en zijn naar huis gegaan. Andere reserveringen werden gelijk afgebeld of belden zelf af. We zagen wel al dat het speelde en dat er iets aan de hand was, maar dat we gesloten werden had ik echt nooit verwacht. Dat was wel echt heel heftig.”
Had je al gelijk een goed idee van wat je toen zou doen?
“In de week dat we terugkwamen van vakantie, moesten we eerst even goed om ons heen kijken hoe de sfeer in Nederland was en alles even laten bezinken. Want je hebt gewoon echt geen idee waar je in terecht komt als je op vakantie bent in een land waar het nog helemaal niet actueel is. Dus toen ik bij de bakker niet met contant geld mocht betalen, schrok ik wel heel erg. Want ja, dat doe ik altijd, dus dat vond ik erg bijzonder. We hebben eerst nog met het personeel gezeten over wat we zouden doen en het tweede weekend dat we terug waren gingen we open voor afhaal. Later gingen we ook bezorgen toen we merkten dat hier steeds meer vraag naar kwam.”
Ben je hier achteraf tevreden mee geweest?
“De eerste avond dat we open waren voor afhalen weet ik nog heel goed dat we enorm veel reddingsoperaties hadden voor de bonnetjes. Het was constant: ‘Oh dit moet er nog bij. En dit ook!’ En zo ging het maar door. Het was natuurlijk een hele andere manier van werken dan die we gewend waren, dus we moesten wel echt even inkomen. We zijn na deze avond ook gelijk even gaan zitten met elkaar om te bespreken wat we beter anders hadden kunnen aanpakken. Bijvoorbeeld dat we te veel mensen op een bepaald tijdstip lieten komen. En af en toe pasten we wat dingen aan van het afhaalmenu om wat dingen te proberen. Want niet alle gerechten zijn even populair. Dus de gegratineerde aubergine werd vervangen door de geitenkaassalade en toen we merkte dat we veel rijst moesten weggooien, zijn we hier ook mee gestopt als bijgerecht. Onze valkuil op het begin was gewoon echt dat we er onhandig in waren, maar inmiddels loopt het allemaal wat soepeler. En het afhalen liep ook goed, dus daar ben ik ook zeker tevreden mee.”
Daarna mochten jullie in juni weer open. Hoe voelde dat?
“Hartstikke mooi en we hadden er ook echt zin in. Alleen was het voor ons wel een vrij koude start. We merkten dat de mensen nog erg terughoudend en voorzichtig waren. Na twee weken kwamen ze pas weer echt en zaten we ook weer vol. Het was dus echt een slome start. Maar gelukkig kwam het daarna wel echt op gang en we hielden ons ook binnen netjes aan de anderhalve meter. We mochten op het begin maar 30 man binnen hebben en dat hadden we ook. We hebben op zaterdagen een paar keer gewerkt in shifts, maar eigenlijk werkte dat voor ons niet. Het loopt altijd vrij natuurlijk in het weekend. We hebben altijd gasten die wat eerder zijn en gasten die wat later zijn, dus de shifts werden hem niet echt. En dan had je soms avonden dat iedereen in de laatste shift wilde, dus had je niemand in de vroege shift. Dus daar zijn we snel weer mee gestopt.”
Hebben jullie een goede zomer 2020 gedraaid?
“We hebben zeker een goede zomer gedraaid. Dat ging ook nog wel door tot oktober. En toen er in oktober werd aangekondigd dat we opnieuw dicht moesten, zaten we die laatste avond ook nog wel echt vol. Toen was het ook niet zo dat mensen bang waren, maar ze dachten eigenlijk; ‘We kunnen nog!’”
Toen jullie in oktober voor de tweede keer dicht moesten. Kwam deze klap toen harder aan? Wat dacht je toen?
“Nee, toen was het eigenlijk wel een beetje onzin. We hadden echt wel bewezen dat het niet aan de horeca lag. De horeca is namelijk al ingedeeld in categorieën. Dat vergeten ze bij de overheid wel eens, maar je hebt vier verschillende soorten zaken. Eerst heb je de dag zaken die geen alcohol mogen schenken, dan heb je dag- en avondzaken die wel alcohol mogen schenken. Zoals een restaurant of grand-café. Dan heb je de cafés, die hebben geen eten en als laatste heb je nog de nachtclubs en kroegen. Ze hadden het allang al in deze categorieën kunnen verdelen en dan moeten misschien de nachtclubs en kroegen nog even dicht blijven, maar een restaurant waar je gewoon aan een tafel zit met je gezin op anderhalve meter van een andere tafel moet kunnen toch? De eerste twee categorieën konden wat mij betreft gewoon openblijven. Maar een paar weken voor deze lockdown hadden we wel al dat we om 22:00 uur leeg moesten zijn. Dit vond ik ook een beetje een overbodige maatregel.”
Heb je het deze keer anders aangepakt dan tijdens de eerste lockdown?
“We zijn wel weer meteen begonnen met het afhalen en bezorgen. En we zijn toen ook begonnen met een box vanaf vier personen. Wij serveren in het restaurant vaak een Portugese tafel en we merkten dat er behoefte kwam aan iets meer dan onze afhaalkaart. Toen hebben we dit bedacht. En in deze box zit dan een drie gangen menu waar alles al warm in meegaat, dus je kunt thuis gelijk aanvallen.”
Vond je het deze keer te lang duren voor jullie weer open mochten?
“Ja, echt veel te lang. Ik ben het er ook vanaf de eerste dag niet mee eens en het duurt nu ook nog eens langer dan vorig jaar.”
Wat mis je het meeste als je zo’n lange tijd geen gasten mag ontvangen in je restaurant?
“Ik mis de roering in het bedrijf en de interactie die je hebt met de gasten. De gezelligheid tijdens de avonden en de avonden knallen in het volle restaurant. Nu hebben we looproutes in het restaurant en mogen ze niet verder komen dan de grote tafel. Je hebt minder snel een babbeltje met je gasten, dus ik mis wel echt die gezelligheid het meeste.”
Toen kwam het goede nieuws dat jullie weer open mogen! Was je hier blij mee?
“Nou, niet echt. We hebben ons terras op het oosten en dat is gewoon niet altijd even gunstig qua wind en het is snel koud op ons terras. Dus ik heb wel spullen besteld om het terras wat dichter te maken, maar iedereen heeft dat besteld, dus het is nog een tijdje onderweg.”
Jullie zijn een restaurant, maar het terras mag maar tot 18:00 uur open zijn. Hoe gaan jullie dat aanpakken?
“We willen op vrijdag, zaterdag en zondag voorlopig nog openblijven voor het afhalen en daarnaast ook het terras openen. Dit doen we dan ook alleen de weekenden en als het mooi weer is. Tijdens het weekend gaan toch meer mensen te lunchen, dus we willen ook open voor de lunch en onze tapaslunch wat meer aan de kaart brengen bij onze gasten. Hierbij krijgen zij een soep, gevolgd door een voorgerecht van de Portugese tafel en dan eindigen we met het dessert. Ook hopen wij van 16:00 – 18:00 uur wat gasten te kunnen ontvangen voor diner. Dit noemen wij dan het ‘Vroeg dineren’. We hopen dat onze gasten hier ook meer voor open staan en dit uiteindelijk goed zal lopen.”
Hoop je dat je snel weer volledig open mag?
“Ja en dat kan ook wel. En als gasten dan naar het toilet moeten, moet het mondkapje misschien wel weer even op. Dit deden de Belgen afgelopen zomer al. Zodra ze van het terras naar binnen liepen, ging het mondkapje op. Maar toen zij zagen dat de Nederlanders het niet deden, deden zij het ook niet meer.”
Wat waren voor jullie de grootste nadelen aan het lange dicht zijn?
“We zijn personeelsleden kwijtgeraakt, omdat we te weinig werk voor hen hadden en zij inmiddels ander werk hebben gevonden. Dit is een probleem dat je overal ziet en echt overal in de horeca speelt. En een ander groot nadeel is dat je de continuïteit in je bedrijf weer helemaal moet opbouwen straks. We moeten straks maar zien of er gasten komen en hoe veel. Mensen moeten misschien wel weer even wennen dat het weer mag.”
Ben je tevreden met hoe je het hebt aangepakt in het afgelopen jaar?
“Ja, dat zeker. We hebben onze broek heel gelaten en mogen absoluut niet klagen. En dat was voor ons ook heel erg belangrijk. Ook naar ons personeel toe, want je wilt hen toch behouden. Alleen hebben we wel een paar losse werknemers, die we on-hold moesten zetten, die nu toch gestopt zijn.”
Tekst en foto: Ivana Gonçalves da Costa