MEDEMBLIK – X-factor winnen zit er niet in denkt hij. ‘Ik ben niet het prototype idool.’ Het typeert zijn bescheidenheid, want The Voice heeft hij wel. Naast een virtuoos gitaargeluid. Hij is een geboren muzikant. Als vanzelfsprekend koos hij voor het conservatorium en brengen zijn muzikale genen hem nu door heel Nederland.
‘Ik weet niet beter’, antwoordt hij op de vraag waar en wanneer het precies is begonnen. Als klein kind al volgde hij zijn vader, Clemens Wenners senior, op kousenvoetjes in de studio die ze aan huis hadden. De interesse voor muziek is hem aangeboren. Voor zijn verjaardag kreeg hij een keyboard. Een blauwe maandag ging hij op pianoles. Muziek maken is plezier, geen moeten, vindt hij. En aan les kleeft verplichting. De keyboard verdween in de kast en al snel pakte hij zijn vaders gitaar. Hij kon nog geen noot lezen, maar op gehoor en met behulp van het internet leerde hij zichzelf akkoorden spelen. Het kostte hem nauwelijks moeite, het geluid wees hem de weg.
Conservatorium
Als vanzelfsprekend koos hij na het VWO voor het conservatorium. Voor de toelatingstest leerde hij de benodigde theorie. Verplichte kost. Hij werd direct aangenomen. Daar verwachtte hij volledige muzikale vrijheid, maar opnieuw werd hij geconfronteerd met een heilig moeten.
‘Ik speelde gitaar én zong, maar dat laatste werd niet gewaardeerd. Ik werd in een keurslijf gedwongen en heb de eerste jaren niet meer durven zingen. Dacht dat het niet goed genoeg was. Tot ik merkte dat studiegenoten ook last hadden van een bepaalde dwang. Zangers kwamen met een heel eigen identiteit op de opleiding, klaar om zich verder te ontplooien. Maar aan het einde klonken ze – bij wijze van spreken- allemaal hetzelfde. Eenheidsworst.
Vlieguren
Begrijp me goed, ik heb er veel geleerd. Theorie, notenleer, muziekgeschiedenis. Ik had het niet willen missen, maar zaligmakend is het zeker niet. De meeste vlieguren maakte ik buiten school. Thuis, in de studio en op het podium. En daar kon ik weer zingen. Soms dwars tegen de voorschriften van de opleiding in. Gelukkig heeft mijn omgeving me daar altijd in gesteund.’
The Availables
Nog voor het conservatorium speelde Clemens al in bandjes. Met neef Elmar op de basgitaar en een vriend op de drums richtte hij ‘The Availables’ op. Hij was toen 16 jaar. ‘We traden veel op. In cafés in West-Friesland, veel in Hoorn. Gratis en voor niets. We kregen zelfs een keer een rekening voor de drankjes die we hadden gedronken. Het was een gekke maar ook te gekke tijd.’
Liever The Eagles dan Disney
Thuis groeit hij op met de muzikale voorkeuren van zijn vader die toen al decennia in diverse bands speelde, waaronder Blue Star. Muziek uit de jaren ’60, ’70 en ’80 waren favoriet. R&B, hiphop en rap gingen zo’n beetje aan Clemens jr. voorbij.
‘Dat heb ik nooit erg gevonden. Mijn grootste voorbeelden zijn The Eagles, Pink Floyd, Steve Lukather de gitarist van Toto. En John Mayer is mijn absolute gitaarheld. Ik keek graag naar concerten op video en dvd. Dat veel liever dan een film van Disney. En natuurlijk, ik kan er niet omheen, ook mijn vader is een groot voorbeeld. Ik ging als jong jochie mee naar de reünies van Blue Star en keek erg tegen de mannen op. Wat was dat geweldig. En nu ben ik zelf onderdeel van de band. Dat is echt een droom die uitkomt.’
Piano entertainer
Ook tijdens zijn studie aan het conservatorium ontwikkelde Clemens zich in verschillende bands. De ‘John Mayer Tribute Band’, Clemens & Clemens, Blue Star, De Corona’s en als verhalend entertainer op – jawel, dan toch weer – de piano. ‘Dan ging ik naar grote steden, Breda, Rotterdam, Utrecht, en speelde ik de hele avond liedjes op verzoek. Tussendoor praatte ik alles aan elkaar. Dat was ontzettend leuk, maar niet helemaal mijn ding. Het was ook erg leerzaam te merken wat daar werkt en wat in West-Friesland werkt. Die verschillen zijn groot.’
Maaiveld en mentaliteit
In West-Friesland is het een bekend gegeven dat je kop er wordt afgehakt zodra je deze boven het maaiveld uitsteekt. ‘Ze klappen hier ook niet zo snel. Aan het eind van een gig zeggen ze gewoon: Mooi gaan joôs, we hebben niks geen last van jullie gehad.’
Clemens kan er wel om lachen. De grootste cultuurschok had hij in Rotterdam. ‘Daar kunnen ze zo’n grote bek opzetten, daar schrik je gewoon van. Vroeg een kroegbaas me wat ik wilde drinken. Toen ik een cola bestelde zei hij: “Wát, Cola? Je bent toch GVD niet gereformeerd ofzo!”’
Een waardeoordeel hangt hij er niet aan. Elke dorp of stad en elke mentaliteit heeft zijn charme.
Beoefenaar van podiumkunsten
In mei 2014 schreef Clemens zich in bij het KvK. ‘Beoefenaar van podiumkunsten’, prijkt er op het inschrijfformulier. Muzikant behoorde niet tot de keuzemogelijkheden. Als zzp’er speelt hij in diverse formaties. Daarnaast treedt hij regelmatig op als bandleider, dan speelt hij mee en is hij eindverantwoordelijk voor de techniek. Zo maakte hij via een goede vriend kennis met zangeres Teske. Zij heeft inmiddels landelijke bekendheid en had al een hit samen met Mr. Polska. Als gitarist, tweede stem en bandleider toert hij met haar door het land. Van klein festival naar groot festival. Van Appelpop in Tiel naar Indian Summer in Langedijk naar Concert at Sea in Zeeland. ‘Afgelopen april speelden we in een uitverkocht Paradiso. Dat was zo’n gave ervaring.’
Aandachtsspanne van een vis
Van knotsgekke feestband tot kleine liedjes. Clemens draait zijn hand nergens voor om. Zo toert hij binnenkort in 16 dagen langs15 theaters in Nederland als vaste pianist van Rutger Furtjuh, een Nederlandse YouTube-bekendheid.
Clemens is breed inzetbaar. Soms gitaar, soms toetsen en altijd zang. Alleen het componeren en schrijven van liedjes laat hij aan anderen over. ‘Ik heb het wel geprobeerd hoor en ik sluit niks uit, maar op dit moment heb ik mijn handen vol. Bovendien heb ik de aandachtsspanne van een vis. Dat stond al op mijn rapport in Groep 3.’
Als je alles gewoon vindt, is niets te gek
Hij blijft bescheiden. Niet gewend om reclame te maken voor zichzelf. Hij heeft ook een bloedhekel aan borstklopperij. Het zullen zijn West-Friese roots wel zijn. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.
Het is maar net hoe je dat interpreteert. Als je alles gewoon vindt, is niets te gek. Of Clemens nu met zijn vader tijdens een kermis in een klein café staat, voor 40.000 man speelt bij Concert at Sea of voor een uitverkochte zaal in Paradiso. Het is hem allemaal even lief.
Muzikale vrijheid
Clemens Wenners. Hij is nog maar 26 en de toekomst lacht hem tegemoet. Vanuit West-Friesland, waar hij met veel plezier samenwoont met zijn vriendin Evelien, geniet hij eindelijk van de muzikale vrijheid waar hij zo naar heeft verlangd. Hij is dankbaar voor de muzikale paplepel en zijn roots. Een geboren muzikant. Zolang hij zijn brood kan verdienen met het maken van muziek, is hij tevreden. Wat hem zo uniek maakt? Hij heeft geen idee. ‘Je moet de juiste mensen kennen, je shit voor elkaar hebben en altijd op tijd komen.’
Waarvan akte.