MEDEMBLIK – Vandaag in Den Ouden Doosch een foto uit 1901 en op deze foto ziet u de Bonifaciuskerk, of zoals hij ook wel wordt genoemd de Grote Kerk aan de Oude Haven in Medemblik.
De Grote of Sint-Bonifaciuskerk van Medemblik is een Nederlandse kerk uit 1404. Een voorganger van de kerk, waarvan de oudste vermelding uit 1118 dateert, was kort voordien in vlammen opgegaan. De kerkruïnes werden gebruikt bij de bouw van de nieuwe kerk. De kerk was oorspronkelijk gewijd aan Sint-Bonifacius, later ook aan Sint-Maarten. In 1572, na de reformatie, wordt de naam Bonifacius voor deze Protestante kerk gebruikt en wordt Sint-Maarten de hoofdpatroon van de Rooms-katholieke parochie in Medemblik. Sinds de reformatie heet de kerk ook Grote Kerk. Ondanks getroffen te zijn door twee branden (in 1517 en 1555) bleef de kerk voor een groot deel behouden. Tegenwoordig is de kerk in gebruik bij de Protestantse gemeente van Medemblik (PKN). Jan Pieterszoon Sweelinck trouwde in deze kerk in 1590.
De kerk is een driebeukige hallenkerk bestaande uit twee brede beuken en een smalle zuidbeuk. De kerk ging twee keer in vlammen op, in 1517 tijdens het Tweede beleg van Medemblik, waarbij de halve stad in vlammen opging. De Arumer Zwarte Hoop, een leger van Gelderse huurlingen en Friezen onder aanvoering van de Friese opstandelingen Pier Gerlofs Donia en Wijerd Jelckama.
In 1555 werd het kerkgebouw door inslag in het stadhuis getroffen, waardoor het klooster en de kerk zelf werden verwoest. Het enige overblijfsel is de toren uit 1404. De toren is dus ruim honderd jaar ouder dan de kerk zelf.
De oudste vermelding van de kerk van Medemblik komt uit de Domfabriek in Utrecht. Het betreft een rekening, geschreven in 1118. In 1350 begonnen ze met de bouw van de stevige, forse toren. De tweede kerk werd voltooid in 1404, maar brandde af als gevolg van het optreden van Grote Pier in 1517. Een derde kerk werd voltooid in 1524. Deze brandde tijdens de Grote Brand in 1555 af. Nog in hetzelfde jaar werd een vierde kerk gebouwd. In de 17e eeuw had de kerk een dakruiter mogelijk van voor de reformatie. In de 18e eeuw werd de kerk verbouwd en in 1859 werd de kerk ingekort wegens bouwvalligheid, de dakruiter kwam hierbij ook te vervallen. Het orgel werd bij deze gelegenheid naar de torenmuur verplaatst aan de westzijde. In 1993 werd de kerk opnieuw grondig gerestaureerd en werd het interieur aangepast zoals het er in de 19e eeuw uitzag.(Wikipedia)