Wervershoof – Wervershoof en de Stichting Oud Wervershoof in bijzonder hebben afscheid moeten nemen van Piet Koomen. Een bescheiden man die zonder op de voorgrond te willen staan veel voor Wervershoof heeft betekend.
In 1992 kreeg hij het idee om een historische vereniging op te richten wat leidde tot de Werkgroep Oud Wervershoof en later de Stichting Oud Wervershoof. In die tijd is hij bij veel mensen langsgegaan met de vraag of hij foto’s mocht fotograferen, er waren immers nog geen scanners. Op zijn fiets ging hij met zijn fototoestel het dorp in en legde zo de basis voor een fotoverzameling, die inmiddels tegen de tienduizend foto’s loopt. Hiermee werden niet alleen de foto’s bewaard, maar ook de verhalen achter de foto’s heeft hij veelal vastgelegd. Daarnaast begon de Werkgroep krantenknipsels en notulenboeken te verzamelen. Inmiddels ook een imposante collectie.
Het bleef niet alleen bij bewaren. De Werkgroep en later de Stichting organiseerde veel exposities om zo de gemeenschap deelgenoot te kunnen laten zijn van hun gemeenschappelijk erfgoed. In 1997 nam Piet het initiatief om ook een Jaarboek uit te geven en dat resulteerde in een lange reeks van 19 Skriemers.
In de laatste Skriemer heeft zijn dochter Petra een korte beschrijving gegeven van het leven van haar vader. Een mooi verhaal dat de waarde aangeeft van hetgeen Piet heeft gedaan voor Wervershoof. “Teveel eer” stelde hij zelf. Net als over zijn koninklijke onderscheiding, welke hij in 2010 ontving. Natuurlijk was hij er vereerd mee, maar zei hij: “Ik vond zelf eigenlijk dat ik het niet had verdiend, omdat ik van mening ben dat het je plicht is om je steentje bij te dragen aan de gemeenschap. Ik deed het vanuit betrokkenheid en omdat de mensen je nodig hadden.”Een prachtmens, een gemeenschapsmens, is heengegaan en zal worden gemist, niet alleen door zijn vrouw en kinderen, maar ook door ons.
Namens de Stichting Oud Wervershoof, Gidus van de Swaluw vz.
Het bleef niet alleen bij bewaren. De Werkgroep en later de Stichting organiseerde veel exposities om zo de gemeenschap deelgenoot te kunnen laten zijn van hun gemeenschappelijk erfgoed. In 1997 nam Piet het initiatief om ook een Jaarboek uit te geven en dat resulteerde in een lange reeks van 19 Skriemers.
In de laatste Skriemer heeft zijn dochter Petra een korte beschrijving gegeven van het leven van haar vader. Een mooi verhaal dat de waarde aangeeft van hetgeen Piet heeft gedaan voor Wervershoof. “Teveel eer” stelde hij zelf. Net als over zijn koninklijke onderscheiding, welke hij in 2010 ontving. Natuurlijk was hij er vereerd mee, maar zei hij: “Ik vond zelf eigenlijk dat ik het niet had verdiend, omdat ik van mening ben dat het je plicht is om je steentje bij te dragen aan de gemeenschap. Ik deed het vanuit betrokkenheid en omdat de mensen je nodig hadden.”Een prachtmens, een gemeenschapsmens, is heengegaan en zal worden gemist, niet alleen door zijn vrouw en kinderen, maar ook door ons.
Namens de Stichting Oud Wervershoof, Gidus van de Swaluw vz.
Reageer