BENNINGBROEK – De piano werd door de eeuwen heen steeds meer beschouwd als een instrument waarop je ‘even’ alles kon spelen of kon samenvatten. In de 19e eeuw werden zelfs complete Symfonieën aan de piano ‘gecomponeerd’ en vervolgens geïnstrumenteerd voor groot orkest.
Een ‘nadeel’ van de piano is het enorme bereik van zeer lage tot zeer hoge tonen. Een pianist heeft slechts tien vingers aan twee handen en kan dus onmogelijk in één enkel akkoord het gehele register van de piano tot klinken brengen.
Al in de 18e eeuw had men daarvoor een handige oplossing bedacht: zet twee pianisten naast elkaar. Met vier handen hadden zij twintig vingers ter beschikking en zo was het gemakkelijk om in één akkoord toch een goedgevulde klank te maken. Niemand minder dan Mozart heeft een aantal muziekstukken voor piano ‘à quatre mains’ nagelaten.
Waarschijnlijk speelde hij die stukken samen met leerlingen. Handig, want zo kon je als leraar goed het tempo erin houden. En dat niet alleen… het is gewoon ook erg leuk om samen één piano tot klinken te brengen!
In de 19e eeuw ontwikkelde zich al snel een techniek waarbij gebroken akkoorden in razend tempo door één enkele pianist konden worden gespeeld. Met behulp van pedaalgebruik konden die snel na elkaar gespeelde noten bovendien als één geheel klinken. Desondanks werd ook in de 19e eeuw nog een bescheiden hoeveelheid muziek voor vierhandig piano geschreven. Eén van de allermooiste stukken voor die bezettring was de Fantasie in f klein van Schubert. Een wonder van schoonheid van de hand van een componist die zich ternauwernood in leven kon houden als musicus…
Later in de 19e eeuw was het Johannes Brahms die een serie korte stukken schreef, oorspronkelijk bedoeld voor piano à quatre mains. Hoewel ze later zijn omgewerkt tot orkeststukken, klinken ze in de originele bezetting beslist ook zeer effectvol. We hebben het hier over zijn Hongaarse Dansen.
Toen de 19e eeuwse periode van de Romantiek overging naar het Impressionisme was het de Franse componist Claude Debussy die een prachtig stuk schreef voor vierhandig piano: de Petite Suite. Hoewel dit stuk vooral bekend is geworden in een (latere) versie voor orkest, is toch ook de oorspronkelijke quatre-mains zetting zeker de moeite van het aanhoren waard.
Annette Middelbeek studeerde Piano aan de conservatoria in Utrecht en Amsterdam, alsmede Muziekwetenschap aan de Universiteit in Utrecht. Naast haar carrière als concertpianiste heeft zij een bloeiende praktijk als pianodocente. Daarnaast vormt zij met haar man Willem een pianoduo.
Willem Poot studeerde Orgel en Muziektheorie aan het conservatorium in Amsterdam. Aanvankelijk aan de conservatoria in Amsterdam en later in Utrecht gaf hij les in Algemene Theoretische Vakken, Arrangeren en Muziekgeschiedenis. Hij speelt in ensemble-verband regelmatig Basso Continuo op zowel orgel als clavecimbel.
Het concert begint om 15:00 uur. U kunt vanaf 14:30 terecht in de Witte kerk. Toegangsprijs is 12,50. Kinderen tot 12 jaar: 6 euro. Reserveren niet nodig, maar kan op www.scarbomusica.nl/bespreking.php of 035-5380827.