ABBEKERK – 3FM-dj Eva Koreman uit Abbekerk loopt (waarschijnlijk) blaren op haar voeten tijdens 3FM Serious Request: The Lifeline ‘Het is net als met een bevalling, daar beginnen mensen ook voor een tweede keer aan’
Vanaf woensdag trekken drie dj-teams de wandelschoenen weer aan voor de tweede editie van 3FM Serious Request: The Lifeline. Anders dan vorig jaar is er één route – van Goes in Zeeland, naar de stad Groningen- én kun je etappes meelopen of een Chequepoint bezoeken.
Geboren Abbekerker Eva Koreman zit samen met Frank van der Lende in zo’n team. Na Expeditie Robinson moet dit een eitje zijn voor Eva, of toch niet…?
Hoe kijk je terug op vorig jaar?
“Wat zo’n hele week zou inhouden wist ik bij de vorige editie niet. Ik heb het vorig jaar heel zwaar gehad. Vooral de route op de Afsluitdijk, die ik met 18 blaren liep. Die blaren gaan er nu ongetwijfeld weer komen, maar ik weet nu dat ik daar doorheen kan lopen. Dus ja, het is een beetje net als met een bevalling hè. Daar beginnen mensen ook gewoon voor een tweede keer aan. Nu weet ik dus hoe zwaar het is, maar ook hoe mooi.”
In de aanloop naar The Lifeline heb ik ook weer oude beelden teruggekeken en dacht echt: ‘Wauw, er is echt zoveel dat ik was vergeten’. Je doet zoveel indrukken op en je ziet zoveel in een week. Het is ook een gekke roes. Het is niet alleen maar die kilometers lopen, maar je draagt ook het goede doel met je mee en woede over het onrecht dat mensen wordt aangedaan. In combinatie met de liefde die je krijgt van mensen onderweg die je aanmoedigen en die zelf allemaal mooie acties op touw hebben gezet om geld in te zamelen. Dat is een bijzondere ervaring.
Waar zie je het meest tegenop?
Vorig jaar zat ik middenin een verhuizing. Toen kon ik niet goed trainen. Ik wilde het dit jaar beter aanpakken, maar zit momenteel nog tot over mijn oren in Expeditie Robinson en alles wat daarbij komt kijken. Ik moet ook eerlijk zeggen dat toen ik net van het Robinson-eiland kwam ik echt dacht: ‘Niemand maakt me wat. Ik ben onverwoestbaar’. Het is echt gek hoor wat het doet met het vertrouwen in je lijf en je zelfvertrouwen. Ik heb zoveel tijd alleen doorgebracht, ratten die over je heen lopen, amper eten. En ik ben er nog!
Alleen een maand of anderhalf nadat ik terug was begon mijn haar uit te vallen en is ook een kies afgebroken. Dat heeft te maken met een combinatie van een tekort aan voedingsstoffen en stress.
Dus ik vind het nu toch wel weer spannend om te kijken wat The Lifeline allemaal met me doet en wat voor klap ik misschien ook fysiek heb gehad waar ik niet eerder bij stil heb gestaan.
Wat vind je van het doel van dit jaar?
Ik heb collega Wijnand gesproken, die met het Rode Kruis naar Colombia is geweest. En iets waar ik eerlijk gezegd niet bij stil had gestaan, is hoeveel Venezolanen in de mensenhandel terechtkomen. Tien miljoen mensen zijn over de grens van Venezuela naar Colombia gegaan en mogen alleen maar werken in een klein stadje dat ongeveer de grootte van Utrecht heeft. Alleen daar krijgen ze een werkvergunning, verder in Colombia niet. Dus dat is eigenlijk gewoon een pick-up punt voor menshandelaren. Dat is echt vreselijk!
Maar het schijnt dus ook dat voor aspergesteken en bij champignonkwekerijen vaak vluchtelingen en migranten werken die het slachtoffer zijn van mensenhandel. Voor deze actie wist ik niet dat dit op zo’n grote schaal gebeurde. Ik zag het meer als incidenten – niet dat dat het minder erg maakt – en niet als iets dat structureel misgaat in Nederland. Maar het gebeurt toch. Dus mooi om hier met Serious Request nu aandacht voor te kunnen vragen.
Waar verheug je je op?
Ik heb superveel zin in de Chequepoints, waar je aan het eind van de etappe eindigt en je alle luisteraars ontmoet. Ze komen dan ook hun cheques aanbieden van de acties die ze hebben gedaan. Dat wordt een feestje en is denk ik ook goede manier om bij te komen na zo’n stuk lopen. Ook mooi om op die plek je collega’s een bemoedigend klopje te geven. Zo’n overdrachtsmoment lijkt me een feestje; daar heb ik echt heel veel zin in.
Dat mensen ook mogen meelopen op de route, daar kijk ik ook erg naar uit. Ik zie het echt voor me dat we dan met z’n honderden wandelen met een kerstmuts op of zo en liedjes zingen. Fantastisch!
En als ik een plek moet kiezen waar ik naar uitkijk is dat Groningen. Naast dat het natuurlijk het eindpunt is, vind ik het gewoon echt een geweldige stad. Als ik niet vrienden en familie in Amsterdam had wonen dan had ik echt heel graag in Groningen gewoond.
Mensen kunnen weer een plaat aanvragen. Welk nummer maakt jouw wandeling aangenamer? Norman Fucking Rockwell van Lana del Rey. Of de tekst nou met je correspondeert of niet. Je kunt die lekker goed boos meezingen als je er even doorheen zit.
[signoff]