ANDIJK – Half augustus werd bekend dat Simon Schouten (28) een punt achter zijn schaatscarrière zet. De Andijker wil zich volledig richten op het familiebedrijf, een bloem- en bloembollenkwekerij, dat is gevestigd in het West-Friese dorp. Verslaggeefster Roos Bähr sprak met de oud-marathonschaatser over die beslissing, zijn mooiste sportmoment, de toekomst en zijn drijfveer om altijd keihard te willen werken.
‘Ik moet hier aan de bak’, vertelt Schouten. ‘Daarnaast werd ook mijn plezier in het schaatsen wat minder. De meeste grote wedstrijden had ik al gewonnen. Alleen de Elfstedentocht had ik graag nog willen rijden. Al tien jaar trainde ik hiervoor, maar hij is nooit gekomen. Dat zou een hele ervaring zijn natuurlijk. Ik baal dan ook flink als die komend jaar wél plaatsvindt.’
Tekst loopt door onder de foto
Er is meer in de wereld
Niet voor niets staat Schouten ook wel bekend als een oermens. ‘Des te langer de afstanden waren, des te beter ik werd. Veel mensen krijgen het dan lastig, maar ik hield het juist langer vol. Op een gegeven moment kreeg ik daar een kick van. Als anderen het zwaar kregen, deed ik er een schepje bovenop. Van extreem weer kreeg ik juist meer motivatie. Het kon mij niet gek genoeg.’
‘Heel veel sporters die stoppen, hebben nooit iets gewonnen. Gelukkig is dat bij mij anders. Ik ben geen peloton-vulling geweest. Ik wilde mij alleen niet 100% focussen op het schaatsen, dat past niet bij mij. Ik werd gek als ik een dag op de bank moest zitten om te rusten. Daar werd ik eigenlijk alleen maar slechter van. Voor mij is er meer in de wereld, ik vind te veel dingen leuk. Werk, sporten, vrienden, af en toe een avondje naar de kroeg. Alleen maar schaatsen maakt me niet gelukkig.’
Tekst loopt door onder de foto
Mooiste sportmoment
Op de vraag wat Schouten zijn mooiste sportmoment vindt, kan hij geen eenduidig antwoord geven. ‘Ze hebben allemaal hun charme. Zo heb ik ooit op jonge leeftijd 200 kilometer geschaatst in zeer bizarre omstandigheden. De sneeuw op het ijs zorgde voor veel weerstand. Normaal gesproken duurt die wedstrijd vijf tot zes uur, maar nu was dat zestig minuten langer. Van de 120 deelnemers kwamen er 18 over de finishlijn. Maar ook het moment dat ik samen met mijn zusje Irene een Nederlandse titel behaalde, was erg uniek. Dat we dat samen hebben bereikt, is speciaal. Tijdens mijn schaatscarrière vonden we heel veel steun bij elkaar. We reisden bijvoorbeeld dagelijks op en neer naar Heerenveen. De één reed heen en de ander terug. Onderweg hadden we genoeg te bespreken. Irene vindt het jammer dat ik ben gestopt met schaatsen, maar zij weet ook dat mijn hart bij het bedrijf ligt.’
Het bloem- en bloembollenkwekerij is – en was- al jaren heel belangrijk voor Schouten. ‘Voorheen sportte ik 2 tot 3 keer per dag en tussendoor was ik aan het werk. Ik bleef me verkleden. Ik wil dingen volledig doen. Op halve kracht schaatsen, zou mijn ploeggenoten tekortdoen. Daarnaast doen we binnen het bedrijf momenteel heel veel investeringen. Veel is nieuw en dat gaat gepaard met problemen. Moeten mijn vader en broertje Klaas die dan samen tot ’s avonds laat oplossen? Ik vind niet dat ik dat kan maken. Je doet het samen of je doet het niet.’
Nieuwe uitdaging
‘Mijn broertje en ik, en misschien een neef, zijn al een tijdje bezig met de overname. Ook door de gebeurtenis met mijn moeder stond alles op een lager pitje. De overname is een hoop (juridisch) geregel en we hopen dat het formele gedeelte voor januari aanstaande rond is. Dit is een nieuwe, grote uitdaging. We zijn nu jong en sterk, dus we gaan nu meters maken. Sommige mensen zijn van mening dat we dit bedrijf in ons schoot geworpen krijgen. Dat is echt niet zo. Ik denk dat 99 van de 100 jongeren niet durven wat wij doen. We doen veel investeringen en werken zes of zeven dagen in de week. Wij zijn thuis gewend dat je klaar bent, als het klaar is. Dat is dus niet om 17:00 uur als er nog 100.000 bloemen geplukt moeten worden.’
Naast het harde werken zorgt Schouten voor genoeg beweging. ‘Ik moet blijven sporten voor mijn geest. Dat is voor mij een manier om te ontspannen. Ik vind het heerlijk om te fietsen, want ik interesseer mij voor de omgeving en ik kom tot goede ingevingen. Het is voor mij een prima manier om over alles na te denken. Ik krijg energie van sport. Daarnaast moet ik ook aftrainen voor mijn hart. Gelukkig doe ik natuurlijk ook fysiek werk en loop en sjouw ik de hele dag.’
De filosofie
‘We willen zo goed mogelijke kwaliteit leveren. We zitten erbovenop. Dit is ook gewoon topsport. In theorie ben ik hier meer uren per week mee bezig, dan dat ik met het schaatsen was. De mooie klusjes hoeven wij niet te doen. Laat iemand anders maar lekker op de trekker of heftruck rijden. Wijzelf staan gewoon tussen het werkvolk en daarmee laten we ook zien dat we ons niet beter voelen dan de rest. Als we tijdens het bollen pellen iets geks constateren, dan komen we in januari ook niet voor verrassingen te staan. We hebben oog op de kwaliteit, omdat we zelf ook in de pel-lijn werken. Ik geloof ik deze filosofie.’
Tekst loopt door onder de foto
Ik ga ervoor
Vooralsnog is Schouten van mening dat hij er goed aan heeft gedaan om zijn schaatsen in de wilgen te hangen. ‘Keuzes maken is voor iedereen moeilijk. Je moet erachter staan en niet denken “wat als”. Ik heb hiervoor gekozen en het loopt zoals het loopt. Dat is hoe ik keuzes benader. Ik ga ervoor en ik wil het beste ervan maken.’
[signoff]