De hele nacht heb ik liggen woelen. Ik wist even niet waar ik deze column over moest gaan houden. Over de verrassing die het college voor ons in petto had, doordat er wederom een overschrijding is van het budget van het sociale domein van meer dan een miljoen. Of over alle maatregelen die ons treffen, waardoor menigeen hard getroffen is. Ik kwam er maar niet uit, ik voelde een zeer onrustig gevoel in mijn lijf. Ik lag ook nog met 1 oor naar mijn telefoon te luisteren of er updates binnen kwamen van collega’s die ergens in het land bezig waren om de orde te herstellen.
Vanochtend viel voor mij het kwartje, de gemeente heeft een grote financiële, maar zeker ook een organisatorische uitdaging. Zij mogen gaan zorgen dat er komend jaar niet weer een overschrijding is, maar dat wel iedereen zijn zorg krijgt. Echter, voor mij valt op dit moment alles even in het niets met de rellen die er in Nederland zijn. Hoe gaat dit ooit weer goed komen, waar gaan we als land naar toe? We hebben in Nederland rechten en plichten en juist die laatste die lijken we de laatste tijd wel vergeten te zijn. Je hebt het recht te demonstreren, je mag je eigen mening laten horen.
Gelukkig want dat is je goed recht en daar zijn ook vaak hele mooie dingen uit voort gekomen. Alleen je hebt ook plichten, burgerplichten en wettelijke plichten. En dat zijn we in dit land vergeten, We hebben in dit land regels met elkaar afgesproken waardoor we het leefbaar houden, doe je dat niet, dan volgt er een sanctie. Alleen dat lijken we wel niet meer te kunnen accepteren.
Ik las zojuist dat de burgemeester voor vanavond een noodbevel heeft uitgevaardigd voor Medemblik. Ik hoop dat iedereen binnen onze gemeente zijn best doet om te zorgen dat onze mooie gemeente niet negatief in het nieuws komt. Dat wij als Medemblik kunnen laten zien dat we gebruik maken van onze rechten, maar dat we zeker ook weten wat onze plichten zijn!