WESTFRIESLAND – De tent hadden we in een record snelheid afgebroken. En alle tassen waren weer gepakt. Lekker ontbeten met een broodje kaas en chocopops om onze reis vanaf Charmes naar Pont-de-vaux te beginnen.
De dag begon goed. Ondanks dat we met 200extra Belgische teams te gelijk moesten starten werden we na een uur wachten opgepikt door een lieve oude meneer die speciaal voor ons de auto had opgeruimd. Ook 2 andere meiden mochten mee maar vol was vol dus van meneer moesten we maar heel lief zwaaien naar onze concurrenten die wij passeerde.
Tekst loopt door onder de foto
Vervolgens werden we afgezet bij een tankstation net voor de oprit van een tolweg waar ook al veel andere teams waren gestrand. Lief bedoelt werden we al snel door de volgende Fransman opgepikt die ons naar een beter plek wilde brengen. Misschien dat het daar rustig ( wat betreft andere teams) zou zijn en dus meer kans op een mee lift plekje. Maar helaas ook daar stonden al veel andere teams.
Dus besloten we om het na 2 uur wachten het op een lopen te zetten.
Hier kwamen we 2 jonge jongens tegen die ons wel wilde hebben. We kregen na nog geen 5 minuten rijden al hasj aangeboden . Helaas moeten afslaan;). Maar wel lief bedoelt. Om ons toch nog iets mee te geven rende een van de jongens nog de Lidl binnen en kwam terug met 2 pakken koek en 2 anderhalve liter flessen met water.
Omdat we de grote groep andere teams wilde vermijden belasten we om voor een binnendoor weggetje te kiezen in plaats van dr tolweg A31, waar iedereen steeds maar weer vast liep.
Na zo’n 5 korte liftjes door schattige dorpjes en mooie landerijen begon het langzaam te schemeren. Google Map gaf aan nog 2 uur te moeten reizen met de auto tot de camping.
De paniek begon een beetje toe te slaan. Er reden steeds minder auto’s langs en het eind was nog lang niet in zicht. Na ander half uur lopen konden we voor alsnog iemand tegen houden die ons verder wilde brengen. Maar verder dan de parkeerplaats achter de tol poortjes van de A31 Kwamen we niet.
Dan toch maar de organisatie bellen want verder lopen ging niet meer.
De organisatie gaf aan ons niet echt te kunnen helpen en dus zouden we ons tentje daar maar moeten opzetten of een taxi bellen. Aangezien het nog al een vage beetje gekke enge plek was besloten we om toch maar een taxi te bellen. Maar omdat onze Franse spreek luister en lees skills niet echt op en top zijn besloten we om toch maar even om hulp te vragen bij een medewerker van de tolpoortjes.
Meneer gaf aan dat taxi gekke werk zou zijn en bracht ons naar een jeugdherberg waar hij bij ons bleef tot alles geregeld was en hij er zeker van kom zijn dat wij veilig waren.
Na een dikke tot ziens knuffel en een klein traantje van opluchting konden we eindelijk bed weer in om de volgende dag weer optijd te beginnen en onze achterstand weer in te halen.
Xxx Wiesje en Lorenza.
Reageer