MEDEMBLIK – ‘Ik hoorde hem vallen’, vertelt dochter Joyce over die ene dag in september die de dood van haar vader zou inluiden. Een week later overleed Rian Ligthart op 63-jarige leeftijd in het ziekenhuis. Op Harddraverij, een dag die hij zo liefhad.
Zijn overlijden kwam niet als een verrassing. Rian was al jaren hartpatiënt, zijn hart capaciteit bedroeg nog 25%. Het was een kwestie van tijd. Het verdriet is er niet minder om. Toch is het gezin dankbaar dat hij nog zo lang bij hen mocht blijven. En dat hij een groot voorbeeld voor hen heeft kunnen zijn.
‘Mijn vader was een liefdevolle, zorgzame vader en een zakenman met een hart van goud. Dat neemt niemand ons meer af.’
Brood, banket en koken
Rian Ligthart werd in 1955 geboren in Amsterdam. Als baby verhuisde hij met zijn ouders Simon en Koos naar Medemblik waar hij een fijne kindertijd beleefde. Na enkele jaren kostschool keerde hij op zijn 16e opnieuw terug naar Medemblik waar hij ging werken bij het Wapen. Daar werd zijn liefde voor koken geboren. Hij volgde de opleiding voor brood & banket en de koksopleiding en ging wonen en werken in Amsterdam. Hij werkte bij het Apollo Hotel, ‘L Europe en runde op zijn 26e een eigen restaurant: Bistro Lapin.
Van Roemer naar Rumours
Tijdens een avondje uit leerde hij Frederique kennen. Kort na de geboorte van hun zoon Mitchell verhuisden ze naar Medemblik. Een prettigere plek om een gezin te stichten, zo vonden zij. Rian werkte nog in enige tijd in Amsterdam toen de kans zich voordeed om café de Roemer te huren. Eerst nog met Sjaak en Ada Ruiter als uitbaters. In 1993 kocht Rian de zaak en draaide hij het klassieke bruine café zoals Medemblik en omgeving gewend was. Tijden veranderen en zo ook de wensen van het publiek. In 2000 werd de Roemer danscafé Rumours. Een eigentijdse naam passend bij de dansfeesten die er werden georganiseerd.
Altijd positief
Inmiddels waren ook dochters Sacha en Joyce geboren en het ging het gezin voor de wind. Rian was een workaholic. Hij draaide overuren en vond dat prima. Rumours was zijn grote trots, zijn vierde kind. Hij hield van zijn werk. En van zijn stad. Joyce: ‘Als mijn vader ergens voor ging dan ging hij er ook voor 200% voor. Hij was altijd positief ingesteld, wat er ook gebeurde. Dat vond ik zo bijzonder aan hem want er is nogal wat gebeurd.’
Opeenstapeling van ellende
Joyce vertelt over de opeenstapeling van ellende die het gezin parten speelde. Rond zijn 50e kreeg Rian last van zijn hart. Heel rustig aan doen was het advies. Hij leerde er mee leven, maar van stoppen met werken kon geen sprake zijn. De voorzienigheid besloot anders. Een personeelslid en een klant werden opgepakt voor drugsbezit. Drugs die verhandeld werd vanuit Rumours. Rian wist van niets, maar de tent moest noodgedwongen een jaar sluiten. Na de heropening trof eenzelfde lot hen opnieuw. Buiten op de parkeerplaats werden mensen betrapt met drugs. Het was niet eens in het café, maar de gemeente was onvermurwbaar. Opnieuw moest Rumours sluiten.
Van kastelein naar kok
Het gaf Rian verplichte rust, maar in zijn hoofd bleef hij overuren draaien. De stress was groot. Hoe nu verder? Toen ontstond het idee voor een restaurant, een eetcafé. Dat zou ander volk trekken, minder druk zijn en bovendien kon Rian weer doen waar hij zo gek op was: koken. Het bleek een gouden greep. Rian genoot. Hij bereidde heerlijke gerechten zoals een goed stuk ossenhaas op grootmoeders wijze gebakken in de boter.
Stapelgek op Medemblik
Frederique: ‘Ondanks alle stress bleef Rian optimistisch. Zijn enthousiasme en vrolijkheid trok ons er allemaal doorheen. Het was echt een man met pit. En naast dat het mijn echtgenoot was, konden we ook heel goed samenwerken.’
Joyce: ‘Mijn vader was een mensenmens. Hij was heel sociaal, maakte graag een praatje met zijn gasten. Iedereen voelde zich snel thuis bij hem. Hij was ook stapelgek op ons Medemblik. Om de havens, het toerisme, de manier waarop het hier bruist. Hij zette zich ook graag in voor de omgeving. Zat bij de Ronde Tafel en was betrokken bij het toerisme. Hij wilde graag helpen om Medemblik nog beter op de kaart te zetten.’
Leven zoals hij dat wilde
Het onrecht had hem, letterlijk en figuurlijk, recht in het hart geraakt. Toch bleef hij dezelfde sociale man die hij altijd was. Hij was sterk en ging vol liefde om met mensen die het minder hadden. Hielp hen met kost en inwoning zodat ze iets op konden bouwen. Dat stuitte nog wel eens op weerstand, maar hij leefde zijn leven op zijn eigen manier. Daarin is hij een groot voorbeeld voor zijn kinderen. Joyce: ‘Hij zei altijd: ze lullen maar wat ze willen. Wij weten beter. Je moest hem kennen om van hem te houden, maar als dat eenmaal zo was dan kon ’t niet meer stuk. Dat hebben we tijdens zijn uitvaart wel gezien. Het afscheid was fantastisch. Zo veel bloemen, zo veel mensen. Daar zijn we heel dankbaar voor.’
Levenswerk voortzetten
Frederique en Joyce zetten Rumours voort. Nog voor het overlijden van Rian kochten ze de naburig gelegen zaak aan de Nieuwstraat, waar Enjoy is gevestigd, erbij. Dochter Sascha zal daar nieuw leven inblazen. Zoon Mitchell zorgt vanuit zijn vakgebied voor de wijnen. Zo zetten ze samen het levenswerk van Rian Ligthart voort. In het door hem zo geliefde Medemblik.
Reageer