ABBEKERK – Al jaren zijn wij bezig met een doel. Dat doel is kort gezegd zo goed mogelijk scoren in de races welke wij rijden in de wegracesport. Maar daarnaast hebben wij nog een ander doel. Sinds 2012 ondersteunen wij Stichting Against Cancer, welke een glimlach op het gezicht toveren van kinderen die bezig zijn met hun race tegen kanker. Op woensdag 12 juli vond de jaarlijkse circuitdag van hen alweer voor de 13e maal plaats. Voor Team Hartog was het de zesde maal dat wij ons steentje bij mochten dragen.
In 2011, ons eerste jaar in de wegracesport, kwam per toeval de circuitdag van Stichting Against Cancer bij ons onder de aandacht. We waren een dag te vroeg op het TT Circuit, voorafgaand aan een wedstrijdweekend. Op die dag vond deze jaarlijkse circuitdag plaats. We stonden versteld van hetgeen er toen werd georganiseerd en het raakte ons. Vanaf dat moment wisten we dat ook wij hier deel uit van wilden maken.
Een jaar later waren we weer aanwezig op de circuitdag. Ditmaal niet als toeschouwer, maar als vrijwilliger. Ik mocht meedoen als coureur, op de beschikbaar gestelde motoren. Dit houdt in; twee sessies van ongeveer driekwartier met kinderen achterop over het TT Circuit rijden. Daarnaast wilden we meer doen dan dat. Het idee was om tijdens onze jaarlijkse teampresentatie geld in te zamelen. Dit bleek een succes. Daarnaast zorgen meerdere acties ieder jaar weer voor een prachtig te doneren bedrag. Bijvoorbeeld deelname aan de Rabobank fietssponsortocht (met het hele raceteam), inzamelacties van sponsoren van het raceteam, gulle donaties. De inzameling tijdens de teampresentatie is inmiddels uitgegroeid tot een welbekende veiling. Met een professionele veilingmeester is dit een spektakelstuk van de avond. Door de bekendheid van het doel achter de veiling, worden er veel kavels ingebracht. Dit vergt aardig wat werk voorafgaand- en na de veiling, maar wanneer we het totaalbedrag zien is dit het allemaal waard!
Het lijkt nog kort geleden, want die zes jaar zijn voorbij gevlogen. Inmiddels mogen wij ons ‘Official Partner’ noemen van Against Cancer, en hebben wij het zelf opgenomen in onze teamnaam en logo. Afgelopen jaar hebben we een recordbedrag opgehaald van € 9.000,-, welke we op woensdag 12 juli hebben overhandigd op de circuitdag in Assen. En dat terwijl we het eerste jaar begonnen met € 1.000,-. Door de inbreng van alle donateurs en support, hebben we totaal over de afgelopen zes jaar maarliefst € 36.290,- kunnen doneren!
En dan.. de circuitdag. Voorafgaand aan deze dag maken we altijd een cheque, welke we kunnen overhandigen in het programma op het podium in de pauze. Daarnaast weet je dat er een bijzondere dag te wachten staat. Het weer lijkt altijd heel belangrijk, want wie wilt er nu regen op deze dag? Regen viel er op 12 juli, nagenoeg de hele ochtend en middag. Maar terwijl ik een rondje liep over het paddock en zag hoeveel kinderen er aan het genieten waren van de vele activiteiten, besefte ik me dat het misschien toch niet zoveel uitmaakt. Er zijn veel activiteiten waar ook weer heel veel mensen en partijen belangeloos hun steentje voor bijdragen. Maar wanneer de kinderen eenmaal bezig zijn en vermaakt worden, vergeten ze eventjes alles om hun heen. De ziekte, alle leed, maar dus ook de regen.
Toch merken we ieder jaar weer dat veel kinderen zich misschien wel het meest verheugen op de sessies achterop de motoren. En als coureur wil je natuurlijk ook graag het circuit op, om hen te vermaken. Dit doen we echter alleen op een droge baan. Veiligheid staat op deze dag voorop, en het risico is gewoon een stuk hoger dat er iets gebeurd wanneer het nat is. Gelukkig werd het in de namiddag droog, en konden we een lange sessie rijden. Nerveuze kinderen maar ook ouders staan bij het opstappunt. Mijn eerste sessie was met Quinten, welke ik al jaren zie verschijnen op de circuitdag en zowel hemzelf als zijn familie inmiddels goed ken. We maken altijd afspraken met de kinderen, bijvoorbeeld dat ze ons een teken geven als het te hard gaat. Dit teken heb ik van Quinten nog nooit gehad, dus ik weet dat het hem niet hard genoeg kan. Wanneer we in de twee ronden durende ervaring over het circuit scheuren, staat zijn moeder verbaasd over de snelheid waarmee we over startfinish gereden komen. Ik druk haar op het hart dat alles op een verantwoorde wijze gaat, en dit gaat het ook. Maar wanneer ik in mijn spiegel kijk en een grote grijns zie, geef ik natuurlijk wel even gas…
Het blijft natuurlijk spannend. Je probeert altijd even de tijd te nemen voor de kinderen om hen op te laten stappen en eventueel de ouders wat gerust te stellen. Maar wat moeten zij denken wanneer ze vervolgens een ronde later hun kind met bijna 200 km/h langs zien komen? Twee ronden later komen we de pitstraat weer binnen en is meestal de gespannen blik omgetoverd tot een big smile, welke zelfs met een helm op duidelijk is af te lezen. Dit leidt tot emotionele momenten waar de ouders hun kinderen weer van de motor af zien stappen, en dat is waar we het voor doen.
Het is een goed teken dat we kinderen meerdere jaren terug zien komen, want dat betekend dat ze weer een jaar verder zijn onder hopelijk weer betere omstandigheden. Helaas geldt dat niet voor iedereen. Altijd weet je dat een gedeelte van de aanwezige kinderen er volgend jaar niet meer bij zal zijn. En dat maakt het ook confronterend. Maar dat met zoveel vrijwilligers zoiets moois kan worden neergezet, zou nooit moeten stoppen. Dat is waarom we ons er al die jaren voor in hebben gezet, en dit ook zullen blijven doen!
Rob Hartog